Αυτό είναι το πρώτο post από Ελλάδα!

Κάθομαι στο δωμάτιο των εφηβικών μου χρόνων, στον υπολογιστή που πήρα στο πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο με μια λάμπα μόνο αναμμένη μη τυχόν και ξυπνήσουν οι δικοί μου (αν και μάλλον απ' τον ήχο του πληκτρολογίου θα την πατήσω...). Επίσης μιλάω στο mirc μ' αγνώστους. Είχα να το κάνω απ' το λύκειο...

Πολλές σκέψεις, πολλοί άνθρωποι, μυρωδιές, αναμνήσεις, συναισθήματα, απωθημένα, ερωτήματα...
Αξίζει να είμαι μακριά; Ή μήπως αν επιστρέψω θα γίνουν όλα μια ανυπόφορη ρουτίνα;

Όταν με το καλό γυρίσω επάνω θα γράψω αναλυτικά πώς πέρασα.
Τώρα θέλω να ζήσω!

24

Σε λιγότερες από 24 ώρες θα ξεχειλίσω από την ζεστασιά του οικείου. Των οικείων [κι αγαπημένων] μου προσώπων, του οικείου χώρου, της πόλης μου, της χώρας μου.

Δεν υπάρχει ασφαλέστερο αίσθημα απ' αυτό της οικειότητας. Μόνο έτσι ανοίγεσαι και γίνεσαι ο πραγματικός εαυτός σου. Και μόνο στη σκέψη της επιστροφής χαίρομαι τρομερά. Μου έλειψαν πολλά πράγματα εδώ πάνω.

Να μην τελειώσουν ποτέ οι φετινές διακοπές....

Favourite blogs in town...

Ήθελα από καιρό να ανανεώσω την λίστα με τους συνδέσμους σε blogs που μ' αρέσουν. Έχω δει σε πολλά άλλα μπλογκς τεράστιες λίστες με συνδέσμους αλλά προτιμώ να κρατήσω την δική μου συμμαζεμένη. Εδώ και περίπου 2 μήνες περιδιαβαίνω σε διάφορα μπλογκς, αλλά αυτά που επισκέπτομαι τακτικά είναι περίπου 20. Τα αγαπημένα μου είναι 5 το καθένα για διαφορετικούς λόγους:
1. Αστραδενή. Εξαιρετικό μπλογκ. Πολύ ωραίος τρόπος γραφής και θεματολογία. Το διαβάζω συνήθως και δεύτερη φορά γιατί ή προσπαθώ να καταλάβω περισσότερα ή θέλω να συγκρατήσω κάτι.
2. Ο ζεν γρύλος. Του έχω αφιερώσει ολόκληρο πόστ. Άπαιχτος. Έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα μυστήριο με το όλο σκηνικό του γρύλου. Μου εξάπτει την περιέργεια. Τα ποστς του [όταν τα καταλαβαίνω] με προβληματίζουν.
3. Σούζη Γραμματικού. Αν και το κοινό της αποτελείται κυρίως από γυναίκες μου αρέσει να την διαβάζω. Γράφει πολύ ωραία και επειδή ως θαυμαστής της πιστεύω ότι είναι αληθινή η ιστοριά με συνεπαίρνει ακόμη περισσότερο.
4. Η αδερφή. Το μπλογκ με το μεγαλύτερο κόστος. Όταν ενθουσιασμένος διάβασα ένα ποστ [νομίζω ήταν η ιστορία με τον καναπέ] το προώθησα σ' ένα φίλο. Από τότε το έχω πληρώσει ακριβά εισπράττοντας ειρωνικά σχόλια/mails. Γιατί οι άνθρωποι δεν μένουν στην ουσία [ποστς] και κολλάνε στις ταμπέλες; Πάντως εγώ τον βρίσκω καταπληκτικό. Πρώτα το attidute και μετά τα ποστς.
5. Παράξενος. Ανακάλυψα το μπλογκ του σχετικά πρόσφατα. Ακόμα ένα μπλογκ με ποστς που σε προβληματίζουν. Πολύ καλό. Ειδικά εκείνο με την σοκολάτα...

Περιττό να πω οτι αν και γενικά δεν ποστάρω σχόλια σε άλλα μπλογκς, στα παραπάνω δεν ποστάρω σχεδόν καθόλου. Ο λόγος είναι ότι μάλλον είναι περιττά/βαρετά σχόλια του τύπου 'ωραίο πόστ', 'μου άρεσε πολύ' κτλ. σε κάθε νέο ποστ.

Να είστε καλά!

I won't let go...

Δεν θα αφήσω την θετική μου ενέργεια και διάθεση να με εγκαταλείψει τόσο απλά. Εντάξει δεν με καταλαβαίνεις. Ίσως δεν σε καταλαβαίνω κι εγώ. Λες ότι κάνω κήρυγμα, αντιδράς σε ότι λέω, δεν είπες ποτέ εναν καλό λόγο.

Μίλησα πολύ ώρα μαζί σου και κουράστηκα. Ίσως επειδή εγώ μιλούσα σοβαρά κι εσύ όχι. Ίσως επειδή δεν μ' έχεις ικανό να μιλάω σοβαρά. Ελπίζω να έμεινες τουλάχιστον ικανοποιημένος που έτσι γι' αστείο μ' έβαλες ν' απολογούμαι για τις απόψεις μου, τα κόμπλεξ μου, την συμπεριφορά μου... Έβγαλε όντως πολύ γέλιο.

Παρ' όλα αυτά εγώ χαμογελάω και πρώτα απ' όλα στον εαυτό μου, γιατί του υποσχέθηκα τις προάλλες να μην αφήνω τις συνθήκες να επηρεάζουν την διάθεσή μου. Κι ας το κάνω ακόμη από συνήθεια...

Χαμογέλαω, γιατί δόξα τω Θεώ δεν έχω σοβαρά προβλήματα, ενώ άλλοι που έχουν τα αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη γενναιότητα απ' ότι εγώ τις μικρές ατυχίες.

Τέλος, χαμογελάω γιατί απόψε θα συναντήσω ανθρώπους που δεν θα με σχολιάσουν, δεν θα με κρίνουν, ούτε θα τους νοιάξει που θα πάμε και τι κόσμο θα έχει εκεί. Θα έρθουν για την παρέα, να μιλήσουμε, να πιούμε και να περάσουμε καλά. Να ξεχαστούμε και να αφήσουμε πίσω μας έστω για ένα βράδυ όλους και όλα που αναίτια μας στεναχωρούν...

Less than a week (part ΙΙ)

ΛΕΩ πρώτα ο Θεός, ίδια ώρα τέτοια μέρα θα περιμένω τις βαλίτσες μου στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης...

...αλλά υποψιάζομαι ότι μόνος μου τα λέω μόνος μου τ' ακούω...

(άραγε θα με περιμένει κανείς στο αεροδρόμιο;)

Less than a week...

Πρώτα ο Θεός, ίδια ώρα τέτοια μέρα θα περιμένω τις βαλίτσες μου στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης...

Δεν έχω χρόνο για άλλη μιζέρια

Εντάξει το παραδέχομαι. Μερικές φορές είναι πιο εύκολο να είσαι μίζερος. Άσε που δυστυχώς το συνηθίζεις κιόλας.

Σήμερα είμαι καλά. Αισθάνομαι σαν να ανοιξαν τα μάτια μου και βλέπω τον κόσμο διαφορετικά. Πολλά πράγματα μας προσφέρονται καθημερινά ως δώρα, αλλά εμείς τα εκλαμβάνουμε ως δεδομένα.

Κάνουμε τα πράγματα πολύπλοκα ενώ είναι απλά. Έτσι έχουμε συνηθίσει. We should look for the light in our soul...

Με κάνει να αισθάνομαι καλά

Σήμερα στην γιγαντο-οθόνη της καφετέριας του πανεπιστημιού έπαιξε το νέο βίντεο-κλιπ των sugababes που οπτικοποιεί το τραγούδι τους 'ugly'. Αμέσως τράβηξε την προσοχή μου [μαζί με τα ειρωνικά σχόλια της παρέας].

Το βίντεο-κλιπ είναι από εκείνα που ανάμεσα στ' άλλα επιχειρεί να περάσει και κάποια θετικά μηνύματα [στο πλαίσιο του marketing φυσικά]. Εμένα παρ' όλα αυτά μου άρεσε πολύ και μου άφησε θετικά συναισθήματα. Προτείνω να το δείτε. Να και μερικοί στίχοι απ' το τραγούδι:

There was a time when I felt like I cared
That I was shorter than everyone there
People made me feel like life was unfair
And I did things that made me ashamed
Cos I didn't know my body would change
I grew taller than them in more ways
But there will always be the one who will say
Something bad to make them feel great

People are all the same
And we only get judged by what we do
Personality reflects name
And if I'm ugly then
So are you

Everybody talks bad about somebody
And never realises how it affects somebody
And you bet it won't be forgotten
Envy is the only thing it could be
Cos people are all the same

Είμαι χαζός...

Θέλω οι άλλοι άνθρωποι να μου μιλάνε καθαρά.

'Σ' αγαπώ'
'Σε συμπαθώ'
'Δεν μου άρεσε αυτό που έκανες'
'Είσαι όμορφος σήμερα'
'Γίνεσαι κακός και μικρόψυχος'
'Με πλήγωσες'
'Συγγνώμη'

Όχι με υπονοούμενα, αστεία [που όμως κρύβουν αλήθειες], μπηχτές κτλ.
Χωρίς φόβο και πάθος. Χωρίς άλλα να λένε και άλλα να εννοούνε.
Πρέπει ν' αρχίσω να μιλάω όμως κι εγώ έτσι...

Άλλοι με λένε απλό, άλλοι απλοικό, άλλοι χαζό και άλλοι ξενέρωτο.

Μπορεί σε λίγο ν' αφαιρέσω αυτήν την καταχώρηση...
Πονάει.

No news good news

Counting down the days...

Σε δύο εβδομάδες ταξιδεύω πίσω στην Ελλάδα για τα Χριστούγεννα.
Έχω να πάω από τον Ιούλιο.

I wanna travel through time...
I’m counting down the days tonight
I just wanna be a million miles away from here
I’m counting down the days

(Natalie Imbruglia - Counting down the days)

Η μεγαλύτερη αμαρτία μου είναι...

...ότι παίρνω τον εαυτό μου πολύ σοβαρά.

Αι σιχτίρ

Love thyself

Γιατί κανένας δεν μας μαθαίνει ν' αγαπάμε τον εαυτό μας;
Να τον σεβόμαστε και να τον αποδεχόμαστε;

Σήμερα ξύπνησα απότομα από ένα τηλέφωνο και μια συνάντηση που δεν ήθελα να πάω.
Κακόκεφος.
Κατάφερα όμως να βάλω την αγάπημενη μουσική και να σύρω τον εαυτό μου στο μπάνιο. Έτσι αγουροξυπνημένος που ήμουν με κοίταξα και μου χαμογέλασα. Αμέσως θυμήθηκα πόσο όμορφη ήταν η χθεσινή ημέρα. Γιατί ξεχνάμε τις όμορφες στιγμές μας τόσο γρήγορα;

Δόξα τω Θεώ!

Follow me Home - Sugababes

Sometimes life it drags you down
And plays you like a fool
Makes you feel so empty sometimes
It can be so cruel, ooh yeah

So follow me home
You'll never be lost
Wherever the storm
Whatever the cause
I won't walk away
I'll stand by your side
I'm here for you
The rest of our lives

Ισχύει για εμένα

Μονίμως άλλο θέλω να πω, κι άλλο λέω.
Άλλο θέλω να δείξω, κι άλλο δείχνω.

Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος άνθρωπος με τόσο σαρωτική διάσταση απόψεων, λόγων, έργων και προθέσεων...

Όμως ο καθένας αντιμετωπίζεται [απ' τους άλλους] ανάλογα με την συμπεριφορά του και όχι τις προθέσεις του.

Έτσι καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει.

Ισχύει για τη ζωή μας

...it's the music that we choose!

Mην το κάνεις

Unconsiously and in daily basis we make assumptions and simplifications about each other that are misleading.

Λες;

Πολλές μεγάλες αλήθειες περνάνε απ' το μυαλό μας σαν φευγαλέες σκέψεις.

Το μόνο που μένει είναι ένα ξερό 'λες;'

Σήμερα αποφάσισα...

...αντί να ασχολούμαι [στο blog] με τα δικά μου μικρά και καθημερινά, αποφάσισα να αναφερθώ σε μια σειρά από blogs που μ' αρέσουν. Το πρώτο "αφιέρωμα" πάει στο blog του ζεν γρύλου. Ήταν από τα πρώτα που ανακάλυψα και αμέσως μου τράβηξε την προσοχή το μέγεθος [ή η ελλειψη μεγέθους] των post. Αυτό το blog σου βγάζει όντως κάτι σε θετική ενέργεια [λες ν΄αυθυποβάλλομαι;]. Το όλο στήσιμο τα χρώματα, οι έξυπνοι παραλληλισμοί στους τίτλους των μενού (γριλίσματα, γρίλιες κτλ).

Το κυριότερο, όμως και αυτό που με κάνει να πηγαίνω καθημερινά να πάρω τη δόση μου είναι τα post. Post που μπορεί να είναι μια φράση, όμως μπορεί να γυρίσω να τη δω αρκετές φορές μεσ' τη μέρα...

Favorites:

"Απ’ την άκρη της μύτης μου και πέρα πρέπει να υπάρχει μια άλλη αλήθεια"

"Πες μου σε ποιους θέλεις να αρέσεις, για να σου πω τι δεν πιστεύεις ότι είσαι, τι δεν έχεις ακόμα, τι δεν είσαι"

Αλλά όπως λέει κι ο ίδιος:
"Δεν είναι φυσιολογικό να γράφει ένας γρύλος μπλογκ
Πόσο μάλλον να είναι και ζεν
Το blog!"

Να 'σαι καλά!

"Somehow I lost myself in a tunnel long and black...

Somewhere at the end I pretend there's a way of turnin' back " (Natalie Imbruglia - One more addiction)

H συναυλία ήταν σαν όνειρο. Έγινε σε ένα θέατρο σχετικά μικρό και έβλεπα από κοντά την Natalie. Είπε όλα τ' αγαπημένα μου τραγούδια. Τέλεια!

Βέβαια το τίμημα το πλήρωσα απόψε όταν η απαίσια μικρή, ελληνική, μικρόψυχη φοιτητική κοινωνία του πανεπιστημίου που είμαι ενσαρκώθηκε στο πρόσωπο ενός κοινωνικά προβληματικού [το λιγότερο] ο οποίος τόλμησε να κοροιδέψει και να χλευάσει το γεγονός ότι πήγα στη συγκεκριμένη συναυλία. Λογαριασμό θα σου δώσω βρε μαλακά; Με τι φόντα; Μερικοί άνθρωποι με κάνουν να αναρωτιέμαι αν έγιναν βλαμμένοι στην πορεία ή ήταν εκ γενετής...

Επίσης ανανέωσα την λίστα με τα blogs που επισκέφτομαι καθημερινά. Ευχαριστώ όλους εσάς που με τα post σας ενισχύετε την πίστη μου στον άνθρωπο...

Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά

εχθές άρχισα να βάζω σχόλια σε blogs που διαβάζω καθημερινά. Ως τώρα μόνο τα διάβαζα. Είναι καμιά 10αριά blogs που επισκέπτομαι σε καθημερινή βάση ελπίζοντας να έχουν νέο ποστ. Δεν ξέρω αν είναι κόλλημα δικό μου, αλλά κολώνω ελαφρως να πετάω [άσχετα] σχόλια σε κάποιο blog που ο τρόπος γραφής του μ' έχει εντυπωσιάσει. Πιο ευκολο θα ήταν να ποστάρω σε κάτι που με ξενερώνει ή διαφωνώ. Πόσο ιερό είναι το μέρος που εκθέτουμε τις σκέψεις μας; πόσο ανοιχτοί είμαστε στα σχόλια των άλλων όταν καταθέτουμε διαδικτυακά ένα κομμάτι της ψυχής μας;

Το ωραίο είναι ότι για πρώτη φορά είδα σχόλια και στο δικό μου blog που ως τώρα κρατούσα επτασφράγιστο μυστικό από γνωστούς και αγνώστους. Λες και είναι κάτι απαγορευμένο...

Το απόγευμα θα πάω στη συναυλία της Natalie Imbruglia στο Λονδίνο. Ελπίζω ν' αξίζει.

Καμιά φορά..

...αναπολώ τον στρατό. Βασικά όχι όλη τη θητεία αλλά μόνο τους μήνες στον Εβρό. Ήταν δύσκολα αλλά ρε πούστη ήμουν σε πρόγραμμα. Κούραζομουν [καλά γκρίνιαζα κιόλας...]

Επίσης είχα φίλους. 24/7. Στερούμουν κάποια πράγματα [οικογένεια, κολλητούς, ανέσεις]. Δεν ξέρω. Σήμερα αισθάνομαι νωχελικός και μου αρέσει. Τις καθημερινές αισθάνομαι σαν χαλβάς...

Σήμερα πιέστικα...

...πιέστηκα απ' τον εαυτό μου. Που δε λέει να μπει σ' ένα πρόγραμμα (λέγε με πρωινό εγερτήριο). Που καταπιάνεται σε ηλίθιες συζητήσεις και σε ηλίθια e-mails. Που δεν έχει την ισχυρή βούληση και σθένος που θα έπρεπε και επιμένει να δίνει αέρα σε ανθρώπους που δεν πρέπει.

...πιέστηκα από σένα. Που με χαρακτήρισες δύο φορές (εμμέσως) πούστη χωρίς να συνειδητοποιείς το πόσο με πειράζει. Στα επόμενα e-mails θα το θυμάμαι αυτό γιατί με ξενέρωσες.

...τέλος για σήμερα πιέστηκα πιο πολύ από σένα που επέμενες να κάνω κάτι που δεν ήθελα. Με τράβηξες απ' το μπράτσο 2 φορές προς το μέρος σου δίχως να καταλαβαίνεις ή έστω ν' αποδέχεσαι ότι εγώ δεν ήθελα.

Πρέπει να βρώ τον αυτοσεβασμό μου που άφησα κάπου πριν την πέμπτη δημοτικού. Αυτοσεβασμός. Κάνω αυτό που με εκφράζει ανά πάσα δεδομένη στιγμή και ανεξαρτήτως περιβάλλοντα χώρου και ανθρώπων, χωρίς όμως αυτό να προσβάλλει ή έστω να εκθέτει κάποιον (συμπεριλαμβανομένου κι εμού). Αυτό είναι το πρώτο post απ' το γραφείο.

[don't] think twice...

Η ωριμότητα είναι απαραίτητη μόνο όταν μας κάνει [περισσότερο] ευτυχισμένους...

Περπατάω... περπατάω μαζί με τα προβλήματα και τις σκέψεις μου...
τι ανόητος που είμαι. Περπατάω και δεν αντιλαμβάνομαι τη χαρά που κρύβεται στο παρόν
στις στιγμές που περπατάω στη φύση κάτω απ' τον έναστρο ουρανό.

Το συνειδητοποιώ για λίγο και το χαίρομαι, το απολαμβάνω.
Κάποια σκέψη όμως θα μου κλέψει την προσοχή και θα χάσω το παρόν.

Πρέπει να ζήσουμε [αχ ρε Χάρη εσύ το είχες πρωτοπεί]. Πρέπει να ζήσουμε το παρόν!
Να σταματήσουμε να το απολαύυσουμε.

Δόξα τω Θεώ!

Ευγνωμοσύνη...

...ξαφνικά νιώθεις σαν να ξυπνάς, να ζεις πραγματικά και ανακαλύπτεις ότι όλα γίνονται όπως πρέπει να γίνουν αλλά χωρίς ιδιαίτερο λόγο ή εξαιτίας αυτού...

νιώθεις ένα αίσθημα πληρότητας και ευγνωμοσύνης να σε πλημμυρίζει, ένα 'Δόξα τω Θεώ!' ατέρμονο...

Βέβαια όλα αυτά παρέρχονται όταν -μετά από λίγο- προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα και αρχίζεις να σκέφτεσαι τα μικρά καθημερινά...

Γονείς σας ευχαριστώ!

Σκατά... τηλεφωνικά!

Ποιοί είμαστε τελικά;
Γιατί ένα απλό τηλέφωνο αρκεί να κάνουμε σκατά μια σχεσή;
Γιατί δεν νιώθω ωραία όταν έχω δίκιο μετά από μια εξαντλητική κουβέντα;
Γιατί κάνουμε τα απλά περίπλοκα;
Γιατί δεν λέμε αυτό που νιώθουμε και είμαστε εγωιστές;

Η μοναξιά ή όχι εξαρτάται από μας.
Αλλά ποτέ δεν μένουμε μόνοι μας.
Είναι κι αυτές οι γαμημένες οι σκέψεις που μας συντροφεύουν...

Καλησπέρα...

ακούω τα νέα τραγούδια των sugababes... μέτρια θα έλεγα.
Παρασκευή βράδι και δεν κανόνισα τίποτα. Ίσως καλύτερα έτσι.

Τις σπάνιες φορές που περπατάω μόνος προσπαθώ να το απολαύσω. Όχι ότι τρελαίνομαι για περπάτημα, αλλά μου αρέσει να χάνομαι στις σκέψεις μου. Ειδικά όταν περπατάω στη φύση. Άλλες φορές περπατάω γρήγορα κι άλλες πιο αργά από σαλιγκάρι.

Πόσα ωραία πράγματα είναι γύρω μας και τα προσπερνάμε χωρίς δεύτερη σκέψη...
Πότε ζούμε αληθινά; Όταν είμαστε σκεφτικοί και παρατηρητικοί με το τι συμβαίνει γύρω μας ή με το να είμαστε ενεργητικοί και υπερδραστήριοι;