Κάθομαι στο δωμάτιο των εφηβικών μου χρόνων, στον υπολογιστή που πήρα στο πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο με μια λάμπα μόνο αναμμένη μη τυχόν και ξυπνήσουν οι δικοί μου (αν και μάλλον απ' τον ήχο του πληκτρολογίου θα την πατήσω...). Επίσης μιλάω στο mirc μ' αγνώστους. Είχα να το κάνω απ' το λύκειο...
Πολλές σκέψεις, πολλοί άνθρωποι, μυρωδιές, αναμνήσεις, συναισθήματα, απωθημένα, ερωτήματα...
Αξίζει να είμαι μακριά; Ή μήπως αν επιστρέψω θα γίνουν όλα μια ανυπόφορη ρουτίνα;
Όταν με το καλό γυρίσω επάνω θα γράψω αναλυτικά πώς πέρασα.
Τώρα θέλω να ζήσω!