Somewhere at the end I pretend there's a way of turnin' back " (Natalie Imbruglia - One more addiction)
H συναυλία ήταν σαν όνειρο. Έγινε σε ένα θέατρο σχετικά μικρό και έβλεπα από κοντά την Natalie. Είπε όλα τ' αγαπημένα μου τραγούδια. Τέλεια!
Βέβαια το τίμημα το πλήρωσα απόψε όταν η απαίσια μικρή, ελληνική, μικρόψυχη φοιτητική κοινωνία του πανεπιστημίου που είμαι ενσαρκώθηκε στο πρόσωπο ενός κοινωνικά προβληματικού [το λιγότερο] ο οποίος τόλμησε να κοροιδέψει και να χλευάσει το γεγονός ότι πήγα στη συγκεκριμένη συναυλία. Λογαριασμό θα σου δώσω βρε μαλακά; Με τι φόντα; Μερικοί άνθρωποι με κάνουν να αναρωτιέμαι αν έγιναν βλαμμένοι στην πορεία ή ήταν εκ γενετής...
Επίσης ανανέωσα την λίστα με τα blogs που επισκέφτομαι καθημερινά. Ευχαριστώ όλους εσάς που με τα post σας ενισχύετε την πίστη μου στον άνθρωπο...