I'm back [to my future]

Saint Anton was living in the desert when a young man approached him.

"Father, I sold everything I owned, and gave the proceeds to the poor. I kept only a few things that could help me to survive out here. I would like you to show me the path to salvation."

Saint Anton asked that the man sell the few things that he had kept, and with the money to buy some meat in the city. When he returned, he was to strap the meat to his body. The young man did as he was instructed. As he was returning, he was attacked by dogs and falcons who wanted the meat.

"I'm back," said the young man, showing the father his wounded body and his shredded clothing.

"Those who embark in a new direction and want to keep a bit of the old life, end up suffering by their own past," said the saint.

arxontaskostas@gmail.com

ΣΕ ΠΑΩ!

[και σε καταλαβαίνω]

http://www.binarysolo.org/blog/?p=193

[επιστρέφω στην επιστήμη μου τώρα...]

Χέσε ψηλά κι αγνάντευε

-κύριε τάδε γίνεται να διακόψουμε την τηλεδιάσκεψη και να συνεχίσουμε το tutorial σε είκοσι λεπτά;
-γιατί;
-είναι επείγον
-τι δηλαδή;
-πρέπει να πάω στην τουαλέτα
-αα καλά δεν πειράζει θα περιμένω
-μα... ξέρετε... θ' αργήσω
-δεν υπάρχει πρόβλημα... όταν γυρίσετε θα με βρείτε στην άλλη άκρη της γραμμής....

ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΧΕΣΕΙΣ;

Remember

you never get a second chance to make a first impression

NA 'TO KAI TO VIDEO!

Poztz poztz poztz (1)

-Ζώντας με δανεικά - Burnt by the sun

-παράνοια... - Peri-planisi

-Breath - Spacepuke

-Δεν θέλησα να μ' αγαπάς - The Write Stuff! by Marialena

-Μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο - Βαριεστημένα Τούβλα

-Ξανά στην αφετήρια - Βροχοποιός

-11 π.μ. πλατεία Βικτωρίας - Το καλοκαιρινό blog

(πλέον ανοίγω το bloglines -όπου παρακολουθώ τα υπόλοιπα blogs- μια φορά την εβδομάδα. Αυτά είναι τα ποστς που μου άρεσαν)

Το έζησα ρε γαμώτο!

πολύ αγαπημένο βίντεο-κλιπ
είμαι στο γραφείο και θυμήθηκα εκείνους τους καφέδες στο Aqua στο πίσω μέρος.

Πάνω απ' τη θάλασσα και με την καλυτερα θέα στην πόλη.

it's all greek to me...

"Let's study the code of this testcase. In the first line of the method, a process archive object is created. We use a constructor accepting the filename of the archive. In our case it is the file we created earlier and which lives in the 'src' folder of our project. After asserting that this object is really created, we extract a process definition object from it. This object is fed to the constructor of a process instance object. We have a process instance object, but this process is not yet started, so we can safely assert that its root token still resides in the start node. After signalling the token will move to the next state and the process will be in the 'auction' state. Finally another signal will end the process."

Ο ταχυδρόμος

Έτσι τον ήξεραν όλοι στο στρατόπεδο. Και φυσικά όποιος τον πετύχαινε από τον διοικητή μέχρι τον τελευταίο φανταράκο τον βομβαρδίζε με ερωτήσεις του τύπου: 'ήρθε το δέμα/γράμμα/κάρτα; μα έπρεπε να είχε έρθει εδώ και τόσες μέρες το 'χει στείλει η γυναίκα/γκόμενα/ερωμένη/γιαγιά/αδερφή μου'.

'Χαράς στο κουράγιο του', σκεφτόμουν ειδικά όταν έφερνε το υπηρεσιακό ταχυδρομείο και ο διοικητής ούρλιαζε από την άλλη άκρη του διαδρόμου 'ταχυδρόμεεεε.... στο γραφείο μου!'. Τότε έβλεπες ένα μαντράχαλο να κάνει σπρίντ στον μακρύ διάδρομο του διοικητηρίου αδιαφορώντας για τον ποιόν θα παρασύρει στο πέρασμά του.

Όσον αφορά την προσωπική αλληλογραφία των στρατιωτών χαιρόμουν που στην εποχή του ίντερνετ και των sms, το γράμμα παρέμενε περισσότερο δυνατό και ρομαντικό ως τρόπος επικοινωνίας. Περιττό να πω ότι εγώ ότι γράμματα/κάρτες είχα τα παραλάμβανα στο θάλαμό μου (σου είπα ποτέ ευχαριστώ για όλα τα απροσδόκητα γράμματα που μου 'φερες;)

Τον ταχυδρόμο τον γνώρισα στην εκπαίδευση των υπαξιωματικών όταν πάνω στην κουβέντα καταλάβαμε ότι έχουμε την ίδια μετάθεση. Εξίμιση μήνες στον ίδιο θάλαμο στον Έβρο δεν τους λες και λίγους (αν λάβεις υπόψη σου ότι μυρίζουν τα πόδια μου και ροχαλίζω). Θυμάμαι τις συζητήσεις μας, κυρίως ότι γελούσαμε πολύ και έτσι την παλεύαμε. Θυμάμαι που ήθελε να με πείσει να δώ Κουροσάβα, ενώ εγώ του εξυμνούσα την 'εκδίκηση της ξανθιάς'. Θυμάμαι τα σκηνάκια (δις) που δυό μαντράχαλοι χωρέσαμε με το ζόρι. Θυμάμαι τις βόλτες στην Ορεστιάδα στα γνωστά καφέ. Τις ατέλειωτες ώρες στο ίντερνετ καφέ. Το περίπολο που μετά νόμιζε ότι θα βγει αναφερόμενος. Τον αντικαταστάτη στο ταχυδρομείο που διάλεξε με τη βοήθειά μου...

Δεν θα αναφερθώ όμως στις μετά τον Έβρο μεταθέσεις και την ζήλια μου ταχυδρόμε. Θα θυμηθώ μόνο ότι βρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη όταν τελειώσανε όλα αυτά και περάσαμε όμορφα. Κρατάω την υπόσχεσή μου να σου 'ρθω για διακοπές.

Μέχρι τότε θα έρχομαι στο αποψάτο μπλόγκ σου. Να είσαι καλά!

Μπιούτιφουλ

Shaken... not stirred!

[έχει σημασία!]

Το λες και Προσευχή

Νομίζω πως ακούω
τον ήχο της φωνής σου
κάποτε χόρευα μαζί σου
κάτω απ'τον ήλιο τέτοιο φως,

θυμάμαι πώς κοιτούσες, πώς,
μού 'λεγες πάρε με μαζί σου.

Νομίζω πως ακούω
φωνές από τ'αστέρια
περάσαν τόσα καλοκαίρια
χωρίς να καταλάβω πώς
ανατινάζεται το φως
τις Κυριακές τα μεσημέρια
πάρε με μαζί Σου.

Θέλω να ζήσω στ'αλήθεια έστω μια φορά
να ταξιδέψω στ' αλήθεια έστω μια φορά
να δω στα μάτια την τίγρη που όλο με κοιτά
μέσα απ'τα φώτα αυτής της πόλης που σκοτώνει για λεφτά
που με σκοτώνει από αγάπη όπως με σφίγγει όταν ξυπνάει
ύστερα κλαίει μ'αγκαλιάζει και μου λέει
πάρε με μαζί σου

Πάρε με στη χώρα που χορεύουν όλοι, όλη μέρα

(Ξύλινα Σπαθιά - Πάρε με μαζί σου)

One man revolution [watch me shine]

Λοιπόν, ξεκινάμε:

SUMMER IS A STATE OF MIND

οΔηγώ με δυνατά τη μουσική
φοράΩ γυαλιά ηλίου ανεξαρτήτως καιρού
διΑβάζω τον Αλχημιστή
Προσεύχομαι (επιτέλους) όσο θέλω
φτιάΧνω το νέο μου σπίτι σιγά σιγά και όπως μου αρέσει
δεΝ έχω ίντερνετ και ούτε πρόκειται να βάλω
έφεΡα το χνουδένιο χελωνάκι μου απ' την Ελλάδα - την καλύτερη συντροφιά στο αυτοκίνητο
μΑμΑ τα κεφτεδάκια σου ο φούρνος μικροκυμάτων τα κάνει σαν καινούρια - είσαι η καλύτερη μαμά ever!!
έΒαλα τα ακριβότερα λάστιχα στ' αμάξι [με τα λεφτά του μπαμπά] και είναι όμορφα

κάπου κάπου πέφτουν οι διαθέσεις μου - αλλά που θα μου πάνε θα τα μάθω τα χουνέρια τους

ακούΩ:
I'll be everything that I want to be
I am confidence in insecurity
I am a voice yet waiting to be heard
I'll shoot the shot, bang
That you hear 'round the world
I'm one man revolution

Some people see the revolution
But most only see the man
I can lose my hard earned freedom
If my fear defines my world
I declare my independence from the critics and their stones
I can find my revolution
I can learn to stand alone.

Κόκκινοπράσινοκόκκινοπράσινοκόκκινο

Πάλι άφησα την παρέα μου κι έκανα μόνος μου την αγαπημένη μου γύρα στην πόλη.

Παρέα με ένα μόνο τραγούδι (που άλλοτε ίσως θα σνόμπαρα) από CD αγορασμένο από μαύρο στην παραλία προχθές.

Και πάλι στο ίδιο φανάρι που νομίζεις ότι ποτέ δεν θα γίνει πράσινο.
Έγινε.
Κάθησα και το χάζευα.
Από τα λίγα πράγματα που ξέρεις ότι ίσως αργήσουν αλλά τελικά θ' αλλάξουν.

Προς το συμφέρον σου.

Το νέρο της ζωής μας

Η θάλασσα σήμερα μου είπε κρυφά ένα μυστικό της ζωής.

Καθόμουν εκεί στην ακροθαλασσιά κι επέμενα να σκαλίζω την βρεγμένη άμμο. Να κάνω λακκούβες, να χαράζω πράγματα...

Κάθε πέρασμα του νερού όμως τα ΄σβηνε όλα.
Έκανε την άμμο πάλι επίπεδη, ανέγγιχτη σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Έσβηνε όλες τις "πληγές" που της έκανα στο ενδιάμεσο.

Έτσι και με τη ζωή μας.

Επιμένουμε να σκαλίζουμε τις πληγές μας.
Να δημιουργούμε προβλήματα και ζητήματα.
Αρκεί όμως ένα ευεργετικό πέρασμα του νερού για να σβήσουν όλα. Να πάψουν να υπάρχουν.

Του νερού της αποφασιστικότητας, της επιμονής και της θέλησης.