Η θάλασσα σήμερα μου είπε κρυφά ένα μυστικό της ζωής.
Καθόμουν εκεί στην ακροθαλασσιά κι επέμενα να σκαλίζω την βρεγμένη άμμο. Να κάνω λακκούβες, να χαράζω πράγματα...
Κάθε πέρασμα του νερού όμως τα ΄σβηνε όλα.
Έκανε την άμμο πάλι επίπεδη, ανέγγιχτη σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Έσβηνε όλες τις "πληγές" που της έκανα στο ενδιάμεσο.
Έτσι και με τη ζωή μας.
Επιμένουμε να σκαλίζουμε τις πληγές μας.
Να δημιουργούμε προβλήματα και ζητήματα.
Αρκεί όμως ένα ευεργετικό πέρασμα του νερού για να σβήσουν όλα. Να πάψουν να υπάρχουν.
Του νερού της αποφασιστικότητας, της επιμονής και της θέλησης.