Saying is Believing

είμαι καλά

Swallow lyrics 3

Is anybody out there
Does anybody see
That when the lights are off
Something's killing me
I know it seems like people care
Cause they're always around me
But when the day is done and everybody runs

Who will be the one to save me, from myself
Who will be the one who's there
And not ashamed to see me crawl
Who's gonna catch me when I fall

It may seem I have everything
But everything means nothing

Is anybody out there
Does anybody see
That sometimes loneliness is just a part of me

Ashlee Simpson - Catch me when I fall

Quote 4

I have found that if you love life, life will love you back.

-Arthur Rubinstein-

Quote 3

Behavior is a mirror in which every one displays his own image

-Johann Wolfgang von Goethe-

(δεν φταίω εγώ που το thinkexist.com μου στέλνει όλο quotes του Goethe τελευταία. Επί της ουσίας: Η συμπεριφορά μου δεν είναι αυτή που θα ήθελα. Άρα από image δεν τα πάμε καλά...)

Ποστάρω άρα υπάρχω

Χρησιμοποιώ τον Firefox για Internet browsing γιατί μου αρέσει το concept με τα tabs. Έτσι, τα blogs που επισκέπτομαι καθημερινά, τα έχω βάλει σε ξεχωριστό φάκελο στα 'Αγαπημένα' και με ένα κλίκ (στην επιλογή open in tabs) ανοίγουν όλα σε ένα παράθυρο σε διαφορετικά tabs.

Στο τελευταίο tab ήταν (και είναι) το blog του dark angel. Έτσι, το τελευταίο πράγμα από την σημερινή μου περιήγηση ήταν ένα blog που έκλεισε... Πρώτη φορά το είδα και μου έκανε εντύπωση. Με τα blogs [όπως και με πολλά πράγματα στη ζωή] σου δημιουργείται η εντύπωση ότι 'θα είναι κάθε μέρα εκεί'.

Επίσης παρατηρώ τώρα τελυταία έναν όλο και αυξανόμενο προβληματισμό για blogs/bloggers κτλ. Υπάρχει μια αίσθηση του ανικανοποίητου και ανεκπλήρωτων προσδοκιών. Βέβαια εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό πως αντιλαμβάνεται κανείς τα blogs. Για μένα είναι ένας χώρος που στο τέλος της μέρας θα καταθέσω κάτι [αν έχω]. Τώρα αν με το συγκεκριμένο σπορ ασχολούνται άλλοι 100, 1000 ή 10.000 δεν σχετίζεται άμεσα με μένα. Ούτε με νοιάζει με τι τρόπο ασχολούνται. Από όλους αυτούς θα επιλέξω αυτούς που μου αρέσουν. Έτσι απλά. Γιατί λοιπόν τόση γκρίνια;

Quote 2

Thinking is easy, acting is difficult, and to put one's thoughts into action is the most difficult thing in the world.

-Johann Wolfgang von Goethe-

Αγαπητό Ημερολόγιο...

Στο γραφείο είναι μια κοπέλα, η Νεφέλη. Είναι όμορφη και ακομπλεξάριστη. Ήρθε τον περασμένο Σεπτέμβριο και θα καθήσει έναν χρόνο. Ομολογώ πως από την αρχή προσπάθησα να της κάνω καλή εντύπωση χωρίς να φανεί όμως ότι καίγομαι κιόλας. Τελικά αποδείχθηκε πώς είχε φίλο. ΟΚ, είπα και κράτησα τυπικές σχέσεις μαζί της. Βρισκόμασταν που και που σε παρέες, την πείραζα όταν είχα κέφια.

Τον Δεκέμβριο ήρθε ο Πέτρος στο γραφείο. Για έναν χρόνο κι αυτός. Αυτός και η Νεφέλη έγιναν αμέσως κολλητοί. Επίσης ο Πέτρος, επειδή τον βοήθησα στην αρχή να προσαρμοστεί θεωρεί ότι μου έχει υποχρέωση και είναι πολύ φιλικός μαζί μου. Μάλιστα είναι από το ίδιο μέρος με τη Νεφέλη και μόλις μου το είπε έσπευσα να τους συστήσω.

Ο Πέτρος λοιπόν, ως κολλητός της Νεφέλης, και επειδή μάλλον έχει καταλάβει ότι την συμπαθώ μου εκμυστηρεύεται 'αθώα' μυστικά της. "Το ξέρεις ότι η Νεφέλη έχει blog;" μου λέει τις προάλλες. Έκανα τον αδιάφορο και τον άφησα να πληκτρολογήσει την διεύθυνσή της. Τζίφος! Το blogs της απευθύνεται στους φίλους της όπου ποστάρει φωτογραφίες της με σχόλια για το πώς περνάει κτλ. [δεν χάρηκα όταν είδα την φάτσα μου σε μια απ' αυτές... ποιός να το περίμενε!]

"Το ξέρεις ότι η Νεφέλη έχει χωρίσει εδώ κι ένα μήνα;" ήταν η τελευταία βόμβα του Πέτρου. Με το που το άκουσα ένας χείμμαρος αισθημάτων ξεχείλισε μέσα μου. Κοιμάμαι ξημερώματα, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο γραφείο... Είχα πολύ καιρό να αιστανθώ έτσι...

"Η Νεφέλη θέλει τον Γιώργο, κανονίσανε μάλιστα να πάνε εκδρομή το Σαββατοκύριακο". Η είδηση ήρθε πριν από λίγο. Ουδέν σχόλιο προς το παρόν. Απογοήτευση. Απότομη προσγείωση.

Μέσα σ' όλα είδα και το Brokeback Mountain. Όταν είδα την διαφήμιση σκέφτηκα ότι πρόκειται για χοντρή βλακεία. Με τον ντόρο όμως που έγινε κι επειδή είμαι από την φύση μου περίεργος, πήγα και το είδα. Έπαθα πλάκα. Κατ' αρχήν μου έκανε εντύπωση η σκηνοθεσία, τα τοπία, το πώς δινόταν οι καταστάσεις και φυσικά η μουσική. Αυτή η μουσική είναι λες και γρατζουνάει την ψυχή σου. Κατέβασα το soundtrack. Άπαιχτο. Όσο για το σενάριο [και το πως αυτό δόθηκε] με άγγιξε τρομερά. Αύτο που προβάλλεται στο πρώτο μισό είναι η χαρά του έρωτα και της αγάπης που δεν χωράει στα στερεότυπα της κοινωνίας και γι' αυτό νομίζω άνθησε μακριά από αυτήν [στο βουνό]. Ήταν όμως το δεύτερο μισό που έπαθα πλάκα. Η επιστροφή στην πραγματικότητα. Το δράμα. Οι συμβιβασμοί. Αυτό που κρατάω και με πονάει: Είναι απίστευτο τι [μπορεί να] υπομένει ο άνθρωπος για λίγες στιγμές ευτυχίας. Η μοναξιά, η κοινωνική απομόνωση, ο εσωτερικός πόνος και βασανά, το δράμα της οικογένειας και των προσφιλών προσώπων. Όλα για λίγες στιγμές που αποδεικνύονται πρόσκαιρες. Το τέλος [όχι σαν σκηνή, αλλά σαν γεγονός] με επηρέασε πολύ [ίσως επειδή είδα τον εαυτό μου]. Κρατήθηκα ώσπου γύρισα σπίτι και μετά βούρκωσα. Η μοναξιά είναι απάνθρωπη. Ειδικά όταν δεν αποτελεί επιλογή αλλά μονόδρομο... Θα το ξαναδώ.

innocence

θΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΟΣ
(ΝΑΙ ΡΕ ΚΑΙ ΑΦΕΛΗΣ, ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ;)

True.

We forfeit three-fourths of ourselves in order to be like other people.

Arthur Schopenhauer

(Μετάφραση: Αποκρύπτουμε τα τρία τέταρτα του εαυτού μας προκειμένου να είμαστε σαν τους άλλους ανθρώπους)

Favourite

Πώς μπορεί αυτό το ψέμα που καίει την καρδιά μου
να σε φέρνει κοντά στα όνειρά μου;
Απλώνω το χέρι, μα πώς να σε φτάσω;
Αφού δεν υπάρχεις, δε θα σε χάσω ποτέ...

(Παύλος Παυλίδης - Δεν υπάρχεις)

Y.Γ. Οι μουσική του και οι στίχοι του με ταξιδεύουν... δεν παίζεται!

ερώτηση

Κανείς δεν με καταλαβαίνει;

Ή δεν θέλω κανείς να με καταλάβει;

Swallow lyrics (2)

When you feel all alone
And a loyal friend is hard to find
You're caught in a one way street
With the monsters in your head
When hopes and dreams are far away and
You feel like you can't face the day

Let me be the one you call
If you jump i'll break your fall
Lift you up and fly away with you into the night
If you need to fall apart
I can mend a broken heart
If you need to crash then crash and burn
You're not alone

'Cause there has always been heartache and pain
And when it's over you'll breathe again
You'll breathe again

(Savage Garden - Crush and burn)

Swallow lyrics (1)

Waters runnin' in the wrong direction
Got a feelin' its a mixed up sign
I can see it in my own reflection
Something funny's goin' on inside my mind
I don't know what is pushin' me higher
Its the static from the floor below
Then its drops, and catches like fire
Its a sound I, Its a sound I know

It's the sound of the underground

(Girls Alound - The sound of the underground)

Μπορεί να έχουμε e-mail αλλά δεν είμαστε απαραίτητα ηλίθιοι...

Το παρακάτω e-mail μόλις έφτασε στον λογαριασμό μου:

Αγαπητοί φίλοι,

H Αλεξάνδρα βγήκε από μια πυρκαγιά ζωντανή, αλλά τώρα πρέπει να παλέψει για την ζωή και το μέλλον της. Είναι 14 μηνών και έχει καεί το δέρμα σε όλο το σώμα της, με την μεγαλύτερη ζημία στο πρόσωπο όπου λείπει το μισό δέρμα. Είναι σε νοσοκομείο στην Κρακοβία - Πολωνία και ένας από τους καλύτερους γιατρούς την φροντίζει. Εντούτοις πρέπει ακόμα να περάσει από πολλές χειρουργικές επεμβάσεις και έπειτα από μακροχρόνια ανάρρωση. Δυστυχώς οι γονείς της δεν έχουν χρήματα. Επομένως ζητάμε τη βοήθειά σας. Για κάθε προωθημένο μήνυμα οι γονείς της θα πάρουν 3 σεντ. Παρακαλώ τους βοηθήστε και στείλτε το σε όσους ανθρώπους μπορείτε.

Το e-mail αυτό προωθήθηκε σε εμένα και σε τουλάχιστον 100 άλλους ανθρώπους αν κρινω από τις διευθύνσεις στις οποίες είχε ήδη σταλεί και αποτελούσαν μέρος του e-mail που έφτασε σ' εμένα. Έχω όμως κι εγώ μερικές ερωτήσεις στο διεστραμμένο μυαλό που συνέλαβε την ιδεά αυτού του e-mail:

(α) Έχοντας στοιχειώδεις γνώσεις πληροφορικής ερωτώ: ΠΩΣ ειναι δυνατόν να μετρήσει κανείς με ακρίβεια πόσες φορές και σε πόσους παραλήπτες θα προωθηθεί ένα e-mail. Αν εγώ το στείλω σε 3 ή 5 άλλους ανθρώπους, αυτός που το έστειλε αρχκά ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ; Εκτός κι αν παραδεχόμαστε ότι υπάρχει Μεγάλος Αδερφός με την μορφή εγκατεστημένου software (adware, malware, virus, etc.) σε κάθε ΗΥ και άρα καταγράφονται όλες οι κινήσεις μας και προωθούνται ...για φιλανθρωπικούς σκοπούς...

(β) Γιατί (μόνο) 3 σεντ ανά e-mail; Ποιός θα τα δώσει αυτά τα 3 σεντ; Είναι τόσο σαδιστής που αντί να δώσει ένα οποιοδήποτε ποσό, πρέπει να περιμένει να μετρήσει e-mails (που μάλλον δεν γίνεται); Και πόσο καιρό θα κρατήσει ή όλη διαδικασία; 1 μήνα, μια βδομάδα, ένα χρόνο;

(γ) Δηλαδή πήγε στους γονείς που υποφέρουν και τους είπε 'κοιτάξτε θα βοηθήσω ΑΛΛΑ πρέπει να στείλετε όσα e-mails μπορείτε'. Δεν ακούγεται διαστροφικό;

(δ) Γιατί το e-mail είναι στα ελληνικά; Άρα δεν μπορεί να βγεί εκτός συνόρων. Έκτος κι αν κάποιος το (ξανα)μεταφράσει στα Αγγλικά/Πολωνέζικα. Αλλά και πάλι αυτός που μετράει τα e-mails φαντάζομαι ότι μπορεί να καταλάβει τα σχετικά e-mails σε όλες τις γλώσσες του κόσμου...

Τέτοια mails που στοχεύουν στο να μας συγκινήσουν, τα θεωρώ προσβλητικά όσον αφορά την νοημοσύνη και την κοινή λογική. Μιας που φτάσαμε να τα κάνουμε {σχεδόν} όλα διαδικτυακά, θα εξαντλήσουμε και την 'ανθρωπιά' μας με παρόμοιο τρόπο;

I think nothing...

Με αυτήν σου την ερώτηση αποκοιμήθηκα εχθές βράδυ.

Σήμερα το πρωί κατάλαβα. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είμαι μόνος, όποιος κι αν {νομίζω ότι} είμαι.

Quote 1

Better to write for yourself and have no public, than to write for the public and have no self.

Cyril Connolly (1903 - 1974)

Αγαπητέ Θεέ

ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο 'Αγαπητέ Θεέ' του Ερικ Εμανούελ Σμιτ όπου ένα 7 χρονο παιδί με λευχαιμία -ο Όσκαρ- γράφει από το νοσοκομείο γράμματα στο Θεό.

Αγαπητέ Θεέ,

Ευχαριστώ που ήρθες.
Διάλεξες την καλύτερη στιγμή, γιατί είχα τα χάλια μου. Ίσως να σε
πείραξε το χθεσινό μου γράμμα...

Όταν ξύπνησα, αναλογίστηκα ότι ήμουν ενενήντα χρονών, κι έστρεψα το κεφάλι προς το παράθυρο για να δω το χιόνι.

Και τότε κατάλαβα ότι ερχόσουν. Ήταν πρωί. Ήμουν μόνος πάνω στη Γη. Ήταν τόσο νωρίς, που τα πουλάκια ακόμα κοιμόταν, που η νυχτερινή νοσοκόμα, η κυρία Ντίκρι, έπαιρνε ακόμα τον υπνάκο της, που εσύ προσπαθούσες να φτιάξεις το ξημέρωμα. Ζοριζόσουν, αλλά επέμενες. Ο ουρανός ξεθώριαζε. Γέμιζες την ατμόσφαιρα με άσπρο, με γκρίζο, με γαλάζιο, έδιωχνες τη νύχτα, ξυπνούσες τον κόσμο. Χωρίς σταματημό. Και τότε κατάλαβα σε τι διαφέρεις απ' όλους εμάς: είσαι ακατάβλητος! Είσαι αυτός που δεν κουράζεται ποτέ. Πάντα στη δουλειά. Και να η μέρα! Και να η νύχτα! Και να η άνοιξη! Και να ο χειμώνας! Και να η Πέγκυ Μπλου! Και να ο Όσκαρ! Και να η θεία Ροζ! Τι ωραία...

Κατάλαβα ότι ήσουν εδώ, ότι μου ΄λεγες το μυστικό σου: Κοίτα κάθε μέρα τον κόσμο σα να 'ταν η πρώτη φορά.

Ε λοιπόν την ακολούθησα την συμβουλή σου: Σαν να 'ταν η πρώτη φορά. Κοίταζα το φως, τα χρώματα, τα δέντρα, τα πουλιά, τα ζώα. Ένιωθα τον αέρα να περνάει μέσα απ' τα ρουθούνια που εισπνέω. Άκουγα τις φωνές που ερχόταν απ' το διάδρομο σαν απ' το θόλο μιας εκκλησίας. Ζούσα. Ριγούσα από χαρά. Η ευτυχία της ύπαρξης. Ήμουν μαγεμένος.

Σ' ευχαριστώ, Θεέ, που το 'κανες αυτό για χάρη μου. Αισθανόμουν ότι με είχες πάρει από το χέρι και με οδηγούσες στην καρδιά του μυστηρίου για ν' αντικρίσω το μυστήριο. Ευχαριστώ.

Τα λέμε. Φιλάκια,
Όσκαρ.

Υ.Γ. Η σημερινή χάρη που σου ζητάω: αυτό το κόλπο με την "πρώτη φορά", μήπως μπορείς να το ξανακάνεις στους γονείς μου; Η θεία Ροζ νομίζω το ξέρει ήδη. Και μετά, αν έχεις χρόνο, και στην Πέγκι...

'Να είσαι καλά όπου κι αν είσαι...'

Διαβάζω τα ποστ που έστειλα από Ελλάδα. Καλά που υπάρχουν κι αυτά ως απόδειξη. Με το που γύρισα έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά ίσως από άμυνα, να μην σκέφτομαι. Πραγματικά γέμισα τις μπαταρίες μου αυτές τις διακοπές. Πόσο ωραίο είναι να είσαι με ανθρώπους που αγαπάς. Πόσο απλό. Ανοίγει η καρδιά σου. Σχεδόν απίστευτο εδώ που είμαι τώρα.

Δεν έχω παράπονο όμως. Έχω ένα κάρο πράγματα να κάνω εδώ και γεμίζει η μέρα μου. Άλλωστε έχω την συντροφιά των λοιπών bloggers κάθε βράδυ. Σαν ένα πέρασμα από γνώριμα στέκια έχει καταντήσει. Και δεν το κρύβω, χαίρομαι πολύ όταν βλέπω κάποιο σχόλιο σ' εμένα. Τα blogs είναι μια μορφή αλληλεπίδρασης κι επικοινωνίας αλλιώς θα γράφαμε ο καθένας στο τετράδιό του.

Κάποια στιγμή θέλω να γράψω αναλυτικά πως πέρασα. Ακόμη όμως όλα είναι σε άλλη διάσταση, αυτή του εξωπραγματικού. Καταλαβαίνω ότι ένας λόγος που έχουν αξία είναι η μικρή τους διάρκεια. Το μυστικό όμως είναι να βρούμε τη χαρά στην καθημερινότητά μας.

'Να είσαι καλά όπου κι αν είσαι...' μου είπε ένας φίλος το τελευταίο βράδυ κάτω απ' το σπίτι μου, '...αυτό έχει αξία!'. Καλή χρονιά σε όλους μας λοιπόν και ας βρούμε αυτό που ψάχνει ο καθένας. Αυτό που στο τέλος της μέρας θα μας αφήσει εκείνο το σπάνιο γλυκό αίσθημα της πληρότητας, της ειρήνης και της ευτυχίας. Αμήν.

2006: Lord strikes back!

Ένα βιάστικό πόστ από νετ καφέ έτσι να το θυμάμαι...
τελευταίες μέρες στην Ελλάδα...

Τελευταίες μέρες που μπορώ να κρυφτώ στις αναμνήσεις μου και να τις ξαναζώ στα ίδια μέρη με τους ίδιους ανθρώπους...

Τι ωραία!