2 Αυγούστου 2003
τίτλος: ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΩ
Γιάννη καλησπέρα,
κοντεύει να ξημερώσει κι είμαι σε ένα νετ-καφέ. Καιρό έχω να μάθω νέα σου. Άκου τα δικά μου για το φυλάκιο. Το πρωί της έκτης Ιουλίου έφυγα από το Νευροκόπι σφιγμένος. Που με στέλνανε? Όταν κατέβηκα από την καναδέζα μια ώρα και κάτι μετά, γέλασα. Αποκλείεται να μέναμε σε αυτό το πράγμα, ήταν απλώς μια στάση...
Τελικά έζησα 18 μέρες από τη ζωή και τη στρατιωτική μου θητεία σε αυτό το 'πράγμα', το οποίο ήταν ένα λυόμενο από άσπρο πλαστικό. Ένα μεγάλο δωμάτιο στη μέση του πουθενά με κουζίνα, μπάνιο, τηλεόραση, αιρ-κοντίσιον και 24 αποθήκες πυρομαχικών για παρέα λίγο πιο κάτω. Βέβαια για τα δεδομένα του Νευροκοπίου ήταν διακοπές. Εντάξει δεν ήταν το καλύτερό μου, ένιωθα μοναξιά και βαρεμάρα αλλά από το να κάνω περίπολα μεσ'τη ζέστη και να είμαι με λοιπούς μαλάκες (φαντάρους κ στελέχη) χίλιες μα χίλιες φορές η μοναξιά. Γενικώς τις πρώτες 2 βδομάδες την πάλεψα χαλαρά αλλά τις τελευταίες μέρες όταν δημιουργήθηκε το ζήτημα με την άδεια απολύσεως ψιλοφρίκαρα.Τελικά την πήρα.
Παρασκευή πρωί έφευγα από το φυλάκιο, έκανα στάση 40 λεπτών στο γαμώστρατόπεδο που απεχθάνομαι και έφυγα με την άδεια ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ! Κυριακή πρωί ήμουν στο πλοίο για Μυτιλήνη και το μεσημέρι έτρωγα στο σπίτι του κολλητού μου... Πέρασα ωραία -πολύ ωραία- δεν πίστευα κι εγώ ο ίδιος ότι κάνω διακοπές. Φορούσα πολιτικά!! (είχα 20 μέρες να βάλω...).
Μετά γύρισα Καβάλα. Ωραία είναι κι εδώ. Πουθενά σαν το σπίτι σου και τους φίλους σου... Κάνω σιγά σιγά προετοιμασίες για Αγγλία και βουίζουν στα αυτιά μου οι φωνές συγγενών, φίλων, γνωστών και άσχετων "άντε βρε τελείωσες", "πότε πέρασε ένας χρόνος?", "τίποτα δεν έμεινε" και λοιπές σαχλαμάρες...Αρχίδια. Ας το ζούσαν πρώτα αυτοί όλο αυτό και μετά τα λέμε...
Η αλήθεια είναι Γιάννη ότι θα ξαναγυρίσω για 17 απαίσιες μέρες στο Νευροκόπι...και εκείνα τα σιχαμερά 40 λεπτά που έμεινα ήταν αρκετά να πληροφορηθώ ότι άνοιξαν άλλα 2 εγκαταλειμμένα φυλάκια (είχαν ανοίξει 3 αρχές Ιουλίου, σύνολο 5 έξτρα φυλάκια που ανοίχτηκαν μόνο φέτος και μόνο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες πέρα από αυτά που έχει ήδη το τάγμα) χωρίς φαί και νερό και τουαλέτες και ρεύμα κτλ. Και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα με ξαποστείλουν σε ένα απ' αυτά (ήθελες άδεια? πάρτα τώρα!) αλλά και να μην με ξαποστείλουν το τάγμα έχει εμπλοκή γιατί όλος ο κόσμος επανδρώνει αυτά τα έρμα τα γαμημένα τα κωλόφυλάκια οπότε μιλάμε για 17 μέρες σερί υπηρεσία.
Στους εφιάλτες μου δεν απολύομαι ποτέ. Μου την έχει δώσει ελαφρώς. Θέλω να τελειώνω ρε Γιάννη. Θέλω να πάρω το κωλόχαρτο. Πιστεύω ότι έκανα αρκετά. Θα αποθηκεύσω αυτό το mail. Μπορεί σε ένα μήνα να το διαβάζω και να γελάω- σίγουρα θα γελάω.
(Για την ιστορία όντως οι τελευταίες μέρες ήταν πολύ δύσκολες και κουραστικές -είχαμε μέχρι και επιθεώρηση απ' το ΓΕΣ. Όταν γύρισα απ' την άδεια, μια ώρα μετά βρήκα τον εαυτό μου να κουβαλάει πέτρες. Επίσης με στείλανε για 2 μέρες σ' αυτά τα φυλάκια χωρίς ρεύμα, νερό κτλ. Λίγο από survivor φάση. Ένας είπε ότι είδε αρκούδα. Εγώ με το που έπεφτε ο ήλιος δεν έβλεπα τη μύτη μου. Τη μέρα που απολύθηκα δεν βγήκα απ' το δωμάτιο μου γιατί νόμιζα ότι αν έβγαινα κάποιος θα με άρπαζε και θα με γύριζε στο στρατόπεδο. Κατά ένα περίεργο τρόπο όμως τις εκτιμάω αυτές τις εμπειρίες. Χωρίς αυτές δεν θα ήξερα ποτέ πόση δύναμη και αντοχη [μπορώ να] έχω. Καλημέρες)