Να 'μαι πάλι εδώ. Να χαζεύω έξω απ' το παραθυρο του δωματίου μου περιμένοντας την 56άρα σύνδεση να κατεβάσει τις σελίδες. Ακόμη κι αυτή η αίσθηση του 'αρχαίου' Ίντερνετ μου αρέσει (ή καλύτερα: το διασκεδάζω). Στα ηχεία παίζει το 'Είμαι καλά και σ' αγαπώ' του Ησαία Ματιάμπα και μάλλον θα ακουστεί πολύ αυτές τις μέρες... :)
Οι τελευταίες ώρες στην Αγγλία ήταν της τρέλας. Φεύγοντας απ' το γραφείο (στις 8μμ. προκειμένου να προλάβω όλες μου τις δουλειές) μου ανέθεσαν να κάνω μια αφίσα για το project προτού να φύγω (είναι τρελοί). Γύρισα σπίτι, καθάρισα το δωμάτιο, έκανα την βαλίτσα μου. Ήμουν στην πρίζα. Κάθησα στο κρεββάτι να χαλαρώσω κι έκλεισα τα μάτια μου. Κατά λάθος κοιμήθηκα για τρία τέταρτα. Το πόστερ! 12.28 ήμουν (πάλι) στο γραφείο και το τελείωνα και 01.05 στο λεωφορείο για το αεροδρόμιο. Στο λεωφορείο μόνο εγώ κι ο οδηγός. Λίγο spooky. Μετά τα κλασσικά του αεροδρομίου. Στην πτήση, μια πανέμορφη Τουρκάλα καθόταν δίπλα μου. Στο αεροδρόμιο την περίμενε ο φίλος της... δεν πειράζει!
Όλα τα παραπάνω απλά σβήστηκαν με το που έφτασα. Ελλάδα. Λιακάδα. Παρά την κούραση, είχα μια χαρούμενη υπερένταση. Κοιμήθηκα νωρίς το βράδυ και ξύπνησα μες τη νύχτα. Ήταν η ώρα για την ιεροτελεστία. Σκάλισα και (ξανά)ανακάλυψα όλα τα συρτάρια του γραφείου και τα ράφια της βιβλιοθήκης. Έψαχνα να βρω τον Κωστή. Και τον βρήκα σε παλιές φωτογραφίες, παλιούς έρωτες, σε γράμματα... ακόμη και σ' αυτόν τον ΗΥ που ακούραστα με συντροφεύει απ' το πρώτο έτος. Στην αίσθηση ότι ακόμη έχω το δωμάτιό μου στο πατρικό μου σπίτι.
Είναι ωραία αυτή η αίσθηση αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ να την συντηρώ επ' άπειρον. Τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα. Αν και γενικά κολλάω στο παρελθόν, αισθάνομαι ότι αυτή τη φορά έχω άλλη δυναμική. Μπήκα στον πειρασμό κι έκανα ένα μίνι-πρόγραμμα αλλά με βασικό του συστατικό την ελαστικότητα. Αύριο θα πάω να δω τον κολλητό μου στο Νευροκόπι, στο ίδιο (γαμημένο) στρατόπεδο που απολύθηκα 18 μήνες πριν. Άλλες μνήμες θα ξυπνήσουν αύριο...
Είναι καλό να έρχεσαι σ' επαφή με το παρελθόν σου. Σε κάνει να βλέπεις καθαρότερα το παρόν. Είσαι εδώ ως αποτέλεσμα μιας πορείας. Είναι καλό να ξαναβλέπεις (έστω και ρομαντικά) τους κυριότερους σταθμούς αυτής της πορείας. Αυτοί σε έκαναν αυτό που είσαι τώρα. Όσο κι αν τείνεις να ωραιοποιείς το παρελθόν σου, τα σημάδια του στην ψυχή σου είναι αλάθητα. Χάρη στο παρελθόν σου πατάς στα πόδια σου. Το ξεχνάς απ' τις έννοιες του παρόντος, μα έχεις ταξιδέψει ήδη αρκετά. Πάρε κουράγιο. Πες ένα μπράβο στον εαυτό σου.
Πάλι στις φιλοσοφίες το έριξα. Ετοιμάζομαι για βραδινή βόλτα στην πόλη μου.
Ο υπολογιστής παίζει το 'δικό μου αυτό το βράδυ...' των Μπλε.