Ένταση.
Μόνο με αυτή την αίσθηση μπορώ να περιγράψω το αίσθημα αυτών των ημερών. Για αύριο έχω αρκετή δουλειά που πρέπει να παραδωθεί πριν φύγω, συν να ετοιμαστώ για το ταξίδι.
Μ' ένα τηλέφωνο συνειδητοποίησα ότι δεν θα δω τα 2 κομμάτια μου. Τους δύο κολλητούς μου. Όπως δεν τους χάρηκα τα Χριστούγεννα λόγω στρατού, τώρα ακόμη χειρότερα. Δεν έχουν άδεια. Είναι οι μόνοι που μας αρέσουν τα ίδια μέρη, οι ίδιες συζητήσεις, τα ίδια αστεία. Με ποιόν θα κάνω γύρες στην πόλη τα βράδια;
Σήμερα όλη μέρα δεν κάθησα λόγω δουλειάς. Αλλά δεν με πειράζει η κούραση, ούτε η λίστα που έχω στο γραφείο μου με όλα τα πράγματα που έχω να κάνω. Με πειράζουν οι προσδοκίες μου. Θέλω απλά να μπω στο αεροπλάνο και υπόσχομαι κάτι: Δεν θα σκέφτομαι. Δεν θα στεναχωρηθώ αν δεν είναι όλα όπως τα έχω εγώ στο μυαλό μου.
Απ' την υπερένταση δεν μπορώ να κοιμηθώ. Το βίντεο-κλιπ που με εκφράζει με μουσική, στίχους και εικόνα βρίσκεται εδώ.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας σχόλια στο προηγούμενο ποστ.
Παίρνω κουράγιο.