Ταξίδεψα όσο βαθύτερα μπορούσα μεσ' στις μέρες
είδα γαλέρες, ψετοπαντιέρες
και καπετάνιους που κερδίζουν τη ζωή τους με φοβέρες
λέρες,
και τώρα ξέμεινα, εκεί που στέκονται αιώνια ακίνητες οι μέρες.....
Είχα ξεχάσει πια οτι έψαχνα να βρω κάποια πατρίδα
ώσπου σε είδα
σαν να μην είχες δει ποτέ σου ναυαγό
Εγώ ήθελα απλώς να πιω λίγο νερό μα εσύ διψούσες
για τον απέραντο βαθύ ωκεανό
όλο ρωτούσες
αν πέρασα απ' την ήπειρο των Μάγων
αν ξέρω να διαβάζω τον καιρό
Λίγο πριν χάσω τις αισθήσεις μου πριν να παραδοθώ
σε ρώτησα ποιοί μένουνε εδώ
κι εσύ μου απάντησες μέσα από τον καπνό
κοιμήσου τώρα έχουμε καιρό
Εδώ είναι το νησί των λωτοφάγων
Σ' ένα δωμάτιο με νεράιδες κάτι χρώματα
μέσα από σήραγγες περνάγαμε και βγαίναμε
σ' ένα υπόγειο ωκεανό
σε μια βάρκα οι ψυχές αλλού τα σώματα
κι ένα βαρκάρη που όλο βιάζεται
Θεέ τι να πω
Αφήστε με ακόμα λίγο εδώ παρακαλώ
Εκατομμύρια σταλακτίτες σ' ουρανό χρυσή βροχή
και σταλαγμίτες κατ' εικόνα ομοιώματα
πλανήτης Γη
Είχα ξεχάσει πια τι έψαχνα να βρω
Αυτή είναι η γη των λωτοφάγων
Ο ναυαγός - Ξύλινα Σπαθιά
(κατεβάστε το από εδώ)
Αφιερωμένο σε όσους δεν έχουν δει ποτέ τους ένα blog