Από την Παρασκευή βράδυ μέχρι σήμερα (Δευτέρα βράδυ):
-Έσπασα τα γυαλιά μου
-Έχασα την κάρτα αναλήψεων (ΑΤΜ)
-Έμεινα από μπαταρία σε μια κοντινή πόλη
-Χάλασε η κλειδιαριά της πόρτας και δεν κλειδώνει τ' αυτοκίνητο
-Νόμιζα ότι έχασα τη δουλειά μου στο γραφείο
-Δεν μπορούσα να ποστάρω
Παρόλα αυτά είμαι και νιώθω καλά. Η χαρά -νομίζω- είναι όλο και λιγότερο αποτέλεσμα εξωτερικών παραγόντων και συνθηκών. Πηγάζει από μέσα μου. Από μια σιγουριά γι' αυτό που είμαι -όχι αυτό που κάνω ή αυτά που έχω. Είναι σπάνιο συναίσθημα κι ελπίζω να το κρατήσω λίγο ακόμη.
Μίλησα με έναν καλό φίλο μετά από καιρό. Είναι στο ίδιο στρατόπεδο που ήμουν κι εγώ. Αλλά τι αντιμετώπιση! Τι θετική ενέργεια. Καλή δύναμη ρε φίλε. Δεν έχεις ανάγκη εσύ. Ακόμη κι εκεί που είσαι, σ' εμένα δίνεις κουράγιο. Εξακολουθώ να θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι απλοί, θετικοί και το μεταδίδουν τόσο αβίαστα...