Έντάξει, we all have our demons from the past but don't you think it's a bit unfair when your demon can give you a call??

Μετά από ένα χρόνο. Σα να μη πέρασε μια μέρα. Σα να μη συνέβη τίποτα.
Και άντε είναι ένας απλός demon σιγά το πράμα θα μου πεις... αλλά δεν είναι περισσότερο εκνευριστικό όταν κλείνεις το τηλέφωνο και βλέπεις ότι τελευταία κάνεις συλλογή από δαύτους;;

Υπερβολές και μελοδράματα ώς συνήθως...
εμμένω στο 'smile whatever the story'. καταλήγω ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος. άλλη λύση.

κοιτιέσαι στον καθέφτη, βλέπεις τα μούτρα σου και δεν σου μένει άλλο παρά να τους σκάσεις ένα χαμόγελο. χαμόγελο συγκατάβασης το πιθανότερο, χαμόγελο αποδοχής το ιδανικότερο.

χαμογέλα τους όμως.
όποια κι αν είναι η ιστορία σου, το προβλημά σου, η καθημερινότητά σου....

αν δεν δεις εσύ τι θετική πλευρά ποιός θα το κάνει για σένα;
αν δεν βρεις εσύτο κουράγιο ποιός;


το ότι κάποιος γείτονας έβαλε wi-fi και ξέχασε να το κλειδώσει με κάνω να επιστρέφω στα παλιά λημέρια. γαμημένο ίντερνετ... σε είχα ξορκίσει απ' το σπίτι ενάμιση χρόνο τώρα και με βρήκες πάλι.... δεν πειράζει... είπαμε smile whatever the story... whatever the addiction... whatever your demon...