Είχα που είχα μπερδεμένα ωράρια, τώρα με τις μεγάλες διαφορές ώρας σε μια βδομάδα, τα 'χω μπλέξει τελείως [/δικαιολογία]. Έτσι λοιπόν μιας και δεν μπορώ να κοιμηθώ παραθέτω συνοπτικά τι συνέβη την προγούμενη βδομάδα που απουσίαζα:
-Η πτήση του πηγαιμού: Δυό ώρες μέσα στο αεροπλάνο στο Heathrow μέχρι να φτιάξουν τον κλιματισμό. Το αεροπλάνο είχε γίνει σάουνα κι ο παππούς δίπλα μου μύριζε. Στις 9.30 ώρες πτήσης που θα ακολουθούσαν θα πήγαινε 8 φορές στην τουαλέτα. Επίσης έφτυνε στις παλάμες του κι έτριβε με αυτές τα χέρια του. Συναρπαστικό να το βλέπεις, ειδικά αν το κάνει ο διπλανός σου που σε ανύποπτο χρόνο σ' ακουμπάει κι όλας. Μπλιαχ!
-Το Βανκούβερ: Πανέμορφο. Κοσμοπολίτικο. Συνδυάζει βουνό και ωκεανό. Χαίρεσαι να περπατάς τόσο στο κέντρο, στις πολύβουες λεωφόρους και μαγαζιά, όσο και στα παραθαλάσσια πάρκα με ύπεροχη θέα στην πόλη. Το ενυδρείο απίστευτο!
-Το συνέδριο: Όλα τα μεγάλα κεφάλια του τομέα μου ήταν εκεί. Επιστήμονες που τόσο καιρό τους διάβαζα, τελικά υπάρχουν και στ' αλήθεια. Μπορείς ν' αστειευτείς, να πεις μια μπούρδα και ν' ανταποκριθούν. Ρε λες να 'ναι κανονικοί άνθρωποι;
-Η παρουσίασή μου: Πήγε πολύ καλά. Οι ερωτήσεις με δυσκόλεψαν λίγο, αλλά γενικά το φχαριστήθηκα.
-Ο καθηγητής μου: Καλά έχουμε εγκαταλείψει προ πολλού την κλασσική σχέση υποψήφιου διδάκτορα-επιβλέποντα καθηγητή. Έχουμε περισσότερο μια σχέση αγάπης-μίσους. Στο αεροδρόμιο πριν φύγει του ξεφούρνισα ότι όχι δεν πολύσκεφτομαι να καθήσω για post-doc. Καμιά φορά νομίζω ότι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον [για διαφορετικούς λόγους].
-Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή: Ήξερες εσύ ότι η γεωγραφία παίζει ψυχολογικό ρόλο; Με θέα τον Ειρηνικό σου φαίνονται όλα τόσο μακρινά. Από ειδήσεις καλύτερα να μην μιλήσω. BBC και ξερό ψωμί.
-Η διαδικασία της επιστροφής: Περίεργα. Επιστροφή στα ίδια τώρα; Το Βανκούβερ δεν προσφέρεται για τουρισμό [δεν έχει τίποτα να επιδείξει πέραν μιας κλασσικής Αμερικανικής πόλης]. Έχει όμως τρομερή ποιότητα ζωής. Όπως προείπα, το χειμώνα μπορείς να χαρείς χιονισμένα βουνά [όσοι τέλος πάντων τα χαίρονται] και το καλοκαίρι να κάνεις βόλτα ανάμεσα απ' τα δέντρα που φτάνουν μέχρι την ακροθαλασσιά [29 βαθμούς είχε όσο ήμουν εκεί]. Οι πόλεις τελικά μπορούν να είναι σε αρμονία με το περιβάλλον.
-Και τώρα Αγγλία: Τελικά αυτή η χώρα σου βγάζει κάτι το ξενέρωτο ρε γαμώτο. Τέσπα. Από αύριο και μέχρι τέλη Αυγούστου που κατεβαίνω Ελλάδα έχω πολύ δουλειά. Τελικά όμως τα ταξίδια κάνουν καλό ακόμη κι αν πρόκειται για συνέδρια. Ανοίγουν το μυαλό σου. Σε ξεκολλάνε. Βλέπεις άλλες παραστάσεις. Βλέπεις διαφορετικά τον εαυτό σου και όλα αυτά που σε απασχολούν.
Ας ελπίσουμε ότι η από αύριο καθημερινότητα δεν θα με ανατρέψει...