...την ελευθεριότητα του λόγου και των απόψεών σας που ονομάζετε 'ελευθερία'.
Η ελευθερία του λόγου δεν είναι συνώνυμη με την ασυδοσία των απόψεών σας.
Σεβασμός και μετριοπάθεια.
Αυτά τα δύο συστατικά μάλλον πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι δεν υπάρχουν στο DNA του Νεοέλληνα. Σε αντίθεση με το φανατισμό, την ρηχότητα και την αναισθησία σχετικα με τον άλλον και τα πιστεύω του.
Στις συζητήσεις μου αλλά και εδώ στις περιδιαβάσεις μου από τα μπλογκς διακρίνω μια τάση ισοπέδωσης των πάντων στο όνομα πάντα της 'ελευθερίας της έκφρασης και του λόγου'.
Ναι φίλε είσαι ελεύθερος να λες και να γράφεις ότι θέλεις και μακάρι ποτέ και κανείς να μη σου στερήσει αυτό το δικαίωμα. Υπάρχει όμως κι ένα όριο που βάζουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Δεν θα σου βρίσω τη μάνα για παράδειγμα -όχι γιατί μου το απαγορεύει κανένας νόμος ή καμιά λογοκρισία- αλλά γιατί σέβομαι τον εαυτό μου ώστε να μη καταφύγω σε τέτοιες μεθόδους και σέβομαι κι εσένα γιατί δεν θέλω να σε στεναχωρήσω/στριμώξω με μια τόσο άνανδρη επίθεση.
Φυσικά αυτό το όριο το βάζει ο καθένας για τον εαυτό του. Με βάση τις αρχές του και την παιδεία του. Το πως εκφράζεσαι όμως για τους άλλους και τις απόψεις τους λέει περισσότερα για σένα και από τα ίδια τα επιχειρήματά σου.
Έτσι λοιπόν, όταν εμένα 'η μάνα μου' είναι κάτι άλλο -το οποίο ενδεχομένως δεν σου πέρασε απ' το μυαλό- το οποίο όμως για μένα είναι ιερό και στεναχωριέμαι όταν κάποιος το απαξιώνει, προς τι η ειρωνία; Όσο εσύ έχεις την ελευθερία του λόγου, εγώ έχω την ελευθερία να θεωρώ ιερό και ν' αγαπάω ότι θέλω. Ακόμα και τις πέτρες. Δεν σου απαγορεύει κανείς να μου βρίσεις τις πέτρες. Να μου πεις κατάμουτρα ότι είναι απλά πέτρες με πειστικότατα επιχειρήματα.
Αλλά ξέρεις κάτι;
Η 'ελευθερία' σου και η 'αλήθεια' σου είναι ισοπεδωτική.
Καταστρέφει, δεν δημιουργεί.
Αν αισθάνεσαι περιορισμένος επειδή σου ζητάω να μην απαξιώνεις τα ιερά μου τότε ναι δεν θέλεις να έχεις όρια. Η ελευθερία σου ισοπεδώνει τον άλλον στο πέρασμά της. Ελευθερία χωρίς όρια. Και ξέχνα κάτι ανόητους που λέγαν 'παν μέτρον άριστον'.
Ζήσε την και άσε τους άλλους να λένε...
Και να τη χαίρεσαι!