Και στ’ αλήθεια αναρωτιέμαι.
Τι είναι ο καθένας από εμάς όταν κλείνεται πίσω από την πόρτα του σπιτιού του;
Πόσα κιλά απογοήτευσης και θλίψης μεταφέρει εντός
κάθε φορά
που στέκεται μπροστά από τον άλλον
–τον όποιο άλλον-
και του πετάει στα μούτρα την πλαστή πραγματικότητα του;
Ειλικρινά δεν έχω απάντηση.
Ξέρω μόνο πως όλοι ζούμε για να πληρώνουμε
τους λογαριασμούς
που μόνοι μας ανοίξαμε.
[έγραψε η Αδερφή στις 11/12/2005 κι εγώ ακόμη το θυμάμαι...]