Ότι αυτοδικαιώνεσαι στις απόψεις σου.
Σε αυτά που γεννά το μυαλό σου.
Όσο λογικά κι αν σου φαίνονται.
Όσο ωραία κι αν τα διατυπώνεις.
Όσο κι αν (θες να) τα πιστεύεις.
Είναι ένα ψέμμα. Ένα αποκύημα δικό σου. Μια παρεξήγηση.
Είσαι τυφλός. Δεν βλέπεις ότι η αλήθεια του άλλου δεν απειλεί απαραίτητα την δική σου.
Είσαι κουφός. Δεν ακούς τον άλλον.
Είσαι άπιστος. Πιστεύεις μόνο στον εαυτό σου.
Καταλαβαίνεις το βάσανό σου; Καταλαβαίνεις ότι είσαι χαμένος στον κόσμο των απόψεών σου; Σαν άλλες Σειρήνες σ' έχουν μαγέψει με το τραγούδι τους. Καταλαβαίνεις ότι επειδή εμπιστεύεσαι μόνο τον εαυτό σου δεν μπορείς ν' αγαπήσεις τον άλλον; Τον απορρίπτεις τόσο εύκολα. Δεν συμφωνείς. Είσαι ανίκανος να συμφωνήσεις. Να δεις και στον άλλον ίχνη απ' την αρχέγονη Αλήθεια.
Η μόνη ίαση σ' αυτό (λένε) είναι να μαλακώσεις την καρδιά σου.
Ν' απομυθοποιήσεις τον εαυτό σου και τις απόψεις σου.
Δεν αξίζουν τίποτα.
Ούτε και του άλλου.
Γνώρισε το πρόσωπο κι αγάπησέ το.
Μη μένεις στην επιφάνεια της έκφρασης και της γλώσσας.
Σταμάτα να μιλάς και παρατήρησε την ομορφιά γύρω σου.
Της φύσης. Των ανθρώπων.
Ως πότε θα ζεις την ζωή σου υπερασπιζόμενος κάτι;
Ζήσε το και άσε αυτό να μιλήσει για σένα.
Είναι τόσο εύκολες οι λέξεις γι' αυτό δεν έχουν αξία (οι πουτάνες).
Η μόνη ίαση σ' αυτό (λένε) είναι να μαλακώσεις την καρδιά σου.
Ν' απομυθοποιήσεις τον εαυτό σου και τις απόψεις σου.
Μαλάκωσε την καρδιά σου.