Σήμερα στην εκκλησία ήταν ένας μπόμπιρας. Για αρκετή ώρα τράβουσε το παντελόνι της μαμάς του να τον πάρει αγκαλιά. Στο τέλος άπλωσε και τα δυό του χεράκια προς το μέρος της και την κοιτούσε μ' ένα πονετικό βλέμμα.
Η μαμά έσκυψε με στοργή και τον πήρε αγκαλιά. Ο μικρός κούρνιασε. Το βλέμμα του σκιαγραφούσε την ευτυχία στην πιο άδολή της μορφή. Αυτός ήταν ο Παράδεισός του και τώρα τον κρατούσε σφιχτά.
Ο δικός σου ποιός είναι;