Αντιγράφω από την Βικιπαίδεια:
Ο Αστερισμός του Αετού θεωρείται ως ένας από τους ωραιότερους αστερισμούς. Βρίσκεται δε κατά το ήμισυ στο βόρειο και κατά το άλλο ήμισυ στο νότιο ουράνιο ημισφαίριο. Εν μέρει δε κείται εντός του Γαλαξία. Επειδή όμως εκτείνεται περισσότερο στο Β. ημισφαίριο συγκαταλέγεται στους βόρειους αστερισμούς. Αναγνωρίζεται σχετικά εύκολα από τους τρεις λαμπρούς αστέρες του που αποτελούν περίπου ευθεία γραμμή. Ο μεσαίος που είναι και ο λαμπρότερος, πρώτου μεγέθους, ονομάζεται «Αετός» ή «Αλτάϊρ» (αραβικό όνομα) όπως και ονομάζεται σήμερα (Altair). Το όνομα Αετός του αστερισμού οφείλεται στον μυθολογικό αετό του Δία που στο σύμπλεγμα αυτό των αστέρων οι αρχαίοι Έλληνες φαντάζονταν ότι έβλεπαν αετό να ίπταται και να μεταφέρει με τα νύχια του τον Γανυμήδη στον Δία προκειμένου να τον υπηρετήσει ως οινοχόο.
Μόλις εχθές το βράδυ έμαθα πώς λέγεται ο αγαπημένος μου αστρικός σχηματισμός. 'Το βέλος' -όπως το έλεγα ως τώρα- είναι ο αστερισμός του Αετού. Η πρώτη φορά που το ανακάλυψα ήταν σ' ένα περίπολο στο κέντρο εκπαίδευσης. Γενικά στο στρατό, λόγω των βραδυνών υπηρεσιών άρχισα να παρατηρώ τον βραδινό ουρανό και μου άρεσε πολύ αυτό. Περπατούσα λοιπόν και σε μια στάση σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και είδα ένα βέλος να σχηματίζεται στον ουρανό. Ένα βέλος που έδειχνε ψηλά. Χαμογέλασα γιατί με γέμισε αισιοδοξία. Από τότε με συντρόφευε σχεδόν σε όλη τη θητεία μου -κυρίως κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες που είναι ορατό.
Στην Αγγλία άργησα πολύ να το ξαναδώ. Κυρίως γιατί ο ουρανός είναι συχνά συννεφιασμένος. Μια φορά το περασμένο καλοκαίρι στο γυρισμό από μια έξοδο ξαπλώθηκα στο γρασίδι κι έβλεπα μόνο αστέρια. Τίποτα το γηίνο. Ήταν σχεδόν μαγικό. Θέλω να το ξανακάνω όταν επιτρέψει ο καιρός κι ουρανός. Είδα και χθες το 'βελάκι' μου ή τον Αετό όπως θα πρέπει να συνθίσω να λέω. Μου αρέσει που είμαι σε μέρος που μου επιτρέπει να βλέπω τα αστέρια. Μου αρέσει η εξοχή. Εδώ ανήκω κι είναι ωραίο να ξέρεις που ανήκεις.
Υ.Γ. Ο τίτλος του ποστ είναι από το τραγούδι 'Πάρε με μαζί σου' από τα Ξύλινα Σπαθιά