2006, μήνας Ιανουάριος
Έχει αρκετό κρύο, το φεγγάρι ολόγιωμο λάμπει στον ουρανό, δίνει ζωντάνια, χαρά μέσα από την ζεστασιά του δωματίου μου. Το έβλεπα χαρούμενη. Τη όμορφη που είναι η ζωή. Μέχρι που χάθηκε από τα μάτια μου. Ξάπλωσα στο κρεββάτι μου αναπολώντας την παιδική μου ηλικία που είναι η ομορφότερη της ζωής μας. Απ' ότι θυμάμαι ήμουν παιδί χαρούμενο κι ευτυχισμένο, τραγουδούσα, χόρευα, έπαιζα.
Αυτό προσπάθησα να μεταδώσω στα παιδιά μου με όλες τις δυνάμεις μου. Να τα κάνω ευτυχισμένα, χαρούμενα παιδιά, να έχουν αναμνήσεις χαρούμενες από την παιδική τους ηλικία. Είναι μεγάλη υπόθεση. Όταν το σκέφτομαι, πήρα αγάπη, έδωσα αγάπη με τη σειρά μου. Έτσι το νιώθω. Δεν τα κούρασα. Τα άφηνα ελεύθερα να χαρούν τα παιδικά τους χρόνια που είναι τα πιο ανέμελα. Και αυτά μου έδωσαν με τη σειρά τους πολλές χαρές, με έκαναν υπερήφανη. Δόξα τω Θεώ.
Σου δίνω της καλύτερες ευχές μου. Να είσαι πάντα χαρούμενος και ευτυχισμένος στη ζωή σου. Για όλα τα θέματα που μας περιβάλλουν σίγουρα υπάρχει και η λύση. Αρκεί να ξέρεις να τα αντιμετωπίζεις με θάρρος, με ψυχραιμία και υπομονή. Έχει σήμερα η ζωή πολλές παγίδες. Ο κόσμος γενικά άλλαξε. Άλλα προς το καλύτερο και άλλα προς το χειρότερο. Λοιπόν πρόσεχε, υπάρχει και η άλλη όψη της ζωής. Ίσως σε κούρασα.
Με αγάπη περισή,
η γιαγιά σου